Twee dagen avontuur in het Pays des Écrins
Micro-avontuurDe charme van het authentieke dorpje Ailefroide
Het is dan ook met vrienden dat we de stedelijke drukte van Marseille verlaten om een micro-avontuur te beleven in het Pays des Écrins. Van deze laatste kennen we alleen het hoogste punt op 4102 m, de Barre des Écrins.
Een hectische start van de via ferrata van Ailefroide
We beginnen het micro-avontuur met een oversteek van de Ailefroide kloven in via ferrata. Het begin is tussen de bomen van een glooiende onverharde weg met uitzicht op de Gyr en al snel gooit de route ons op een rotswand boven de rivier.
Een paar loopbruggen en tribunes later wordt de omgeving getransformeerd; Een met mos bedekte kloof, 3 personen breed en waarin het licht moeite heeft om door te dringen, dringt zich op. We steken het slechts een paar meter boven het water over. Een helling volgt een touwbrug en een paar dozijn barretjes verder verlaten we de canyon.
Daarna vertrekken we voor de lunch aan de oevers van de Celse Nière, gelegen op de camping Ailefroide, waar een rustige sfeer heerst.
Een introspectieve avond in het toevluchtsoord Bans
Vanaf nu is het de Entraigues-vallei die op ons wacht. We gaan eten in de berghut Bans, gelegen onder de gelijknamige top op 3.669 meter boven zeeniveau. Op deze maandagavond in juni is er bijna niemand op de bodem van de vallei, dus het gevoel van afgelegen en eenzaamheid, dat al aanwezig is in de Vallouise-vallei, wordt hier meer gevoeld.
We gaan tot aan de rand van de Bans-stroom en we merken dat de regen van de afgelopen weken ervoor heeft gezorgd dat de vegetatie heldergroen is geworden. In de verte zien we de refuge, discreet geïnstalleerd op de berghelling. We zien ook twee firns, die we al snel oversteken. Na deze laatste etappe komen we aan bij de berghut van Bans.
Het panorama is uitzonderlijk. Aan de ene kant de Entraigues-vallei, met uitzicht op de firn, de weelderige vegetatie en de blauwe lucht aan het einde van de dag. Aan de horizon staan de toppen die grenzen aan de Haute Durance-vallei met het hoofd in de wolken. Aan de andere kant is de minerale kroon bestaande uit de Pic de Bonvoisin, de Pic Jocelme en de Sommet des Bans zeer imposant, maar creëert een geruststellende sfeer.
Er zullen vanavond slechts ongeveer vijftien wandelaars en bergbeklimmers aan het diner in de berghut zijn, en onze groep van vier zal de enigen zijn die na de maaltijd vertrekken. Naarmate de zomerzonnewende nadert, kunnen we met het licht om 9 uur ’s avonds zonder koplampen naar beneden gaan.
Een beklimming in de vallei van de Freissinières
De volgende dag vertrokken we weer met de elektrische fiets vanuit Argentière-la-Bessée, naar de bodem van de Freissinières-vallei, aan de voet van Dormillouse. Het was de eerste keer dat we een elektrisch ondersteunde mountainbike gebruikten en we merkten dat de 6 kilometer en 250 meter hoogteverschil gemakkelijk te overbruggen waren om de vlakte van Freissinières te bereiken.
Links van ons genieten we van het uitzicht op de Durance-vallei, de Gourfouran-kloof en de omliggende bergtoppen. We gaan de vlakte op in de schaduw van de dennenbomen van het Bois de Monsieur op de rechteroever van de Biaysse – deze rivier die de vallei vormt voordat hij bij de Durance uitmondt – om vervolgens een lunchpauze te nemen, gevolgd door een welverdiend microdutje.
We vervolgen onze weg naar de bodem van de Freissinières-vallei, omlijst door watervallen die van de omliggende toppen naar beneden tuimelen. Hier stopt de weg en maakt plaats voor paden die leiden naar Dormillouse, het enige bewoonde gehucht in het hart van het Écrins National Park, op een hoogte van 1700 meter, waar het hele jaar door minder dan 5 mensen wonen.
Een beklimming in de vallei van de Freissinières
Op de terugweg, na een afdaling met de fiets over de ruige paden van het Bois de Monsieur, stoppen we bij het gehucht Pallon om de Elixers d’Isabelle te proeven. Een bezoek aan de tuinen georganiseerd in balkons, waar tientallen aromatische planten, bloemen en bomen groeien, nodigt u uit om ze te ontdekken en te leren herkennen: genepi, lariks, hysop, citroenverbena en vele anderen.
De sfeer aan het eind van de dag is bijzonder aangenaam, het licht warmt op en de tuinen stralen een fantastische sereniteit uit. We gaan verder met de proeverij onderbroken door de gepassioneerde uitleg van Isabelle, voordat we naar Argentière-la-Bessée vertrekken om dit unieke micro-avontuur in het Pays des Écrins af te sluiten.
