Tussen moeder en dochter op de Glacier Blanc
Micro-avontuurVerhaal van een familie-uitje op de Glacier Blanc
Mijn moeder vergezelde mijn vader in haar jeugd op bergraces, of het nu ging om klimmen of bergbeklimmen, tussen de Dolomieten en Chamonix. Tussen de zee en de bergen gaven mijn ouders me de smaak van avontuur, ontdekking en overtref.
Honden maken geen katten. Ik ben ook verslaafd aan met sneeuw bedekte bergtoppen, de verticaliteit van de muren, de eenzaamheid en verzoening die je op deze hoogten voelt, de nachten doorgebracht in een toevluchtsoord met vrienden en de roze zonsopgangen aan het begin van de dag.
In Vallouise voor drie maanden in het kader van mijn stage, kwam mijn moeder afgelopen weekend bij me op bezoek. Ze weet heel weinig over het Massif des Écrins. Het was toen een gelegenheid om haar kennis te laten maken met het gebied en haar terug te laten vallen in haar herinneringen door haar mee te nemen naar de Glacier Blanc. Ze had al lang geen harnas en stijgijzers meer aangetrokken. Het was lang geleden dat ze zo vroeg een wekker had gezet om naar de bergen te gaan.
Eerste dag
Het is om 4 uur ’s ochtends dat we aankomen bij Madame Carle’s Pré. We zijn alleen, we zijn een groot deel van de dag alleen geweest. Op het programma, geen tijdrit, geen grote moeilijkheden, ons doel was om een bevoorrecht moment door te brengen, moeder en dochter, en om mijn moeder de geneugten van het hooggebergte te laten herontdekken.
Het is een perfecte ochtend. De zon komt op en kleurt de omringende bergtoppen zachtjes met een mooie oranje tint. Rond 6 uur ’s ochtends worden de marmotten wakker en spelen ze verstoppertje tussen het puin. Terwijl we langs de tong van de gletsjer lopen, laten blauwachtige brokken ijs ons de onmetelijkheid en kwetsbaarheid voorstellen van wat er onder onze voeten ligt. In de berghut van Écrins lijkt de smetteloze uitgestrektheid van wit perfect glad en onwerkelijk, en de met sneeuw bepleisterde Barre des Écrins past perfect bij het azuurblauw van de lucht.
Een uniek moment
Deze dag in de bergen is voor mij om twee redenen een van de mooiste. De eerste omdat we allebei een kostbaar moment deelden en we in staat waren om herinneringen uit het verleden en het huidige moment samen te brengen voor deze reünie in de bergen. De tweede, omdat ik mijn moeder alleen naar boven kon brengen en met haar kon delen waarom ik graag op deze hoogten ben.
Ten slotte heb je geen top, moeilijkheidsgraad of recordtijd nodig om van een berguitstapje te genieten!
Aarzel niet om een beroep te doen op onze professionals, gidsen in het hooggebergte. Om een berggids te boeken, nodigen wij u uit om de lijst van gidsen te raadplegen die partners zijn van het VVV-kantoor.
Margaux Claude, stagiaire bij GEOTREK